گوهر تابان

عشق همچون گوهر تابنده ایست

  مشعل روشنگر پاینده ایست 

عشق چون شهدی بکام زندگیست 

عشق رمز بودن و پایند گیست 

عشق در جان است ودر متن وجود 

جان من کی ،می توان بی عشق بود 

داغ دل از اخگر سوزان عشق 

می زند صد شعله بر دامان عشق 

جان من آری از عشق روشن است 

شعر من خود آتش عشق من است 

شعر من با خون من دمساز شد 

اشک من با سوز من دمساز شد 

قلزم درداست جانم را بکف 

گوهر شعرم چوباشد در صدف

صدیقه اژ ه ای 

آتش مهر